20 Δεκ.09. Μετανάστες.

Η τελευταία Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα σήμερα και το πρόγραμμα είχε βόλτα στο Κέντρο της πόλης. Η Ειρήνη έδινε έτσι κι αλλιώς εξετάσεις profficiency εκεί και το συνδυάσαμε
Απογοήτευση όμως. Ξαναγίναμε Βαλκάνια φίλε μου. Μίζερος ο στολισμός , φτηνιάρικος και χωρίς φαντασία, λες και ο δήμαρχος έκανε αγγαρεία
Τα σκουπίδια δε βουνά ολόκληρα. Απελπίστηκα Ποτέ δεν θυμάμαι τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον τέτοια χάλια. Τα μαγαζιά ανοικτά, αλλά οι έμποροι απελπισμένο ι. Στην Ερμού είδαμε τρελαμένους εμπόρους να βγαίνουν από τα μαγαζιά τους και να τα βάζουν με μετανάστες μικροπωλητές .
Τώρα θα αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι αυτοί "οι παράνομοι" φταίνε για τα χάλια μας.
Αντί να έχουμε την ευφυΐα να κερδίσουμε ανάπτυξη από αυτούς τους ανθρώπους προσφέροντας τους για αντάλλαγμα μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς φόβο και πείνα τους κυνηγάμε.
Με μια άλλη λογική θα μπορούσαμε να γεμίσουμε άδεια χωριά ,να καλλιεργήσουμε χωράφια, να δημιουργήσουμε νέες ανθρώπινες ροές σε εγκαταλειμμένες στην τύχη τους άδειες συνοικίες και να κτίζουμε νέα εργοστάσια αφού χέρια υπάρχουν και είναι πρόθυμα.
Τα άδεια ασφαλιστικά ταμεία μας θα κάνανε πάρτι,η οικονομία μας θα πετύχαινε αναπτυξιακούς ρυθμούς που είναι αδύνατο να τους πιάσουμε μόνοι μας , η εσωτερική μας αγορά θα αποκτούσε μέγεθος ικανό να στηρίξει σοβαρές δουλειές .
Δηλαδή Λονδίνο και Παρίσι που είναι πίτα στους ξένους κερδίζουν ή όχι απ αυτούς.
Κάναμε βέβαια τα ίδια και μετά εκείνο το μεγάλο χαστούκι στην Μικρασία. Μας ήλθαν δύο εκατομμύρια δυστυχισμένοι και εμείς τους κυνηγάγαμε όπως ο έμπορος στην Ερμού σήμερα ,παρά το ότι ήταν και ομοεθνείς μας.
Τελικά βέβαια αυτοί οι Τουρκομερίτες μας ξελάσπωσαν και μας προέκυψε η σημερινή Ελλάδα με τα ευρώ και τις οικονομικές κρίσεις. Τα προβλήματα μας σήμερα είναι "προβλήματα πλουσίων" που δεν θα τα είχαμε ,γιατί απλά θα είμαστε κάτι μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας, χωρίς την δυναμική που ανέπτυξε η χώρα στα χρόνια που ακολούθησαν ,μ αυτούς τους ανθρώπους.
Σήμερα,όπως και τότε,αντιδρούμε σαν όλους που δεν πιστεύουν στην αξία τους.
Με ελάχιστη αυτοπεποίθηση ,χωρίς όραμα ,χωρίς ανοικτό μυαλό αλλά και χωρίς ανθρωπιά. Αξίες όπως ο ανθρωπισμός ,η συμπόνια , η συμπαράσταση στον αδύνατο έχουν εξαφανιστεί από το μυαλό μας. Στην θέση τους υπάρχει φόβος και μόνο φόβος.
Φταίμε όλοι γιαυτή την κατρακύλα αλλά ποιο πολύ φταίει η έλλειψη ικανής ηγεσίας . Όχι μόνο πολιτικής αλλά και πνευματικής ,πολιτιστικής.
Δεν θυμάμαι να άκουσα πέρα από λαϊκισμούς και κινδυνολογία τίποτα σοβαρό γι αυτό το θέμα.