γι' αυτό πιέζουν

Ακούν λόγια, δεν βλέπουν μέτρα και γι' αυτό πιέζουν …

Άγγελος Στάγκος

Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση και μαζί της και εμείς, βιώνουμε το δεύτερο κύμα πιέσεων για την οικονομία. Είχαμε την έκθεση για τα στατιστικά στοιχεία 2005-2008, για τα οποία θα μας πάνε στο δικαστήριο, είχαμε τις δηλώσεις του επιτρόπου Ολι Ρεν που όλες οι πληροφορίες και οι ενδείξεις λένε ότι πρόκειται για «κέρατο βερνικωμένο», είχαμε την έκθεση της Moody’s, που προειδοποιεί για «αργό θάνατο», χθες έφτασε η ρομπατσίνα, με υπογραφή Τρισέ, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για το νομοσχέδιο για τα χρέη και τις τράπεζες (και να δείτε ότι ούτε οι διορθώσεις που έκανε η Λούκα Κατσέλη θα κριθούν ικανοποιητικές), σήμερα θα τα ξανακούσουμε από τον Πρόεδρο της ΕΚΤ και πάει λέγοντας. Ταυτόχρονα βέβαια τα ακούμε από τον ευρωπαϊκό τύπο, τα spreads στο δανεισμό μας ξαναπήραν της ανηφόρα, ενώ όλοι οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι περιμένουν από την Αθήνα να πάρει μέτρα για την οικονομία.

Είναι φανερό ότι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι και οι Βρυξέλλες θέλουν να δουν μέτρα. Εχουν γίνει εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντί μας και το δείχνουν γιατί φοβούνται μήπως το Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα, το οποίο σήμερα παρουσιάζει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου στο Υπουργικό Συμβούλιο και στη συνέχεια στον Τύπο, δεν θα περιέχει όλα τα σκληρά μέτρα που εκείνοι θεωρούν απαραίτητα. Προς το παρόν ακούν λόγια, πολλά λόγια μετά καλών προθέσεων, αλλά μέτρα δεν βλέπουν. Βλέπουν απόπειρες λήψης μέτρων, που όμως καταλήγουν σε λάθη που απαιτούν διορθώσεις, παλινωδίες και αρρυθμίες. Και μπορεί ο πρωθυπουργός να δικαιολογεί όλα αυτά, όπως φάνηκε στη χθεσινή συνέντευξη τύπου, αλλά εκείνοι εκτιμούν ότι ο χρόνος επείγει και ότι δεν υπάρχουν περιθώρια δικαιολογιών ή καθυστερήσεων.

Το πιο σημαντικό, αλλά και ανησυχητικό που προέκυψε από τη χθεσινή, μαραθώνια συνέντευξη τύπου του Γιώργου Παπανδρέου είναι ότι ο πρωθυπουργός έδωσε την εντύπωση ότι η κατάσταση της οικονομίας δεν είναι τόσο πιεστική, όσο η προώθηση διάφορων προτεραιοτήτων, όπως η αλλαγή του διοικητικού χάρτη της χώρας και του εκλογικού νόμου, ή περίφημη «διαβούλευση», λες και δεν ψηφίσαμε κυβέρνηση για να παίρνει αποφάσεις και χρειάζεται η αναβίωση της «Εκκλησίας του Δήμου» μέσω του διαδικτύου. Να δείτε μάλιστα ότι θα μας μείνει «η διαβούλευση», αν φυσικά καταφέρουμε να επιβιώσουμε οικονομικά, κάτι που φαίνεται όλο και πιο αμφίβολο με κάθε μέρα που περνάει με λόγια και όχι με πράξεις…Μακάρι πάντως να έχει ο πρωθυπουργός δίκιο και να αποδειχθούν οι φόβοι των ευρωπαίων και οι δικοί μας αδικαιολόγητοι.

Το σίγουρο είναι ότι οι Βρυξέλλες και οι εταίροι θέλουν να δουν άμεσα μέτρα και άμεσα αποτελέσματα. Θέλουν δηλαδή δραματική μείωση των δαπανών του κράτους και του Ασφαλιστικού με συγκεκριμένες αποφάσεις που θα έχουν μετρήσιμα αποτελέσματα. Μόνο που το μεγαλύτερο ποσοστό των δαπανών του κράτους και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι ανελαστικό γιατί αφορά μισθούς (μετά ή άνευ επιδομάτων) και συντάξεις. Που σημαίνει ότι οι περικοπές θα έχουν πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Από την άλλη πλευρά, αποκλείεται να βγούμε από την μαύρη τρύπα στην οποία έχουμε πέσει, δίχως να ματώσουμε. Το ζήτημα είναι να ματώσουμε όλοι με δίκαιο τρόπο!