Ν'απομείνεις μόνος και ν'αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μονάχα τη δύναμη σου, ένα κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου... Ελεύθερος .Χωρίς να ελπίζεις τίποτα από κανένα παρά μόνο από το μυαλό σου και τα δικά σου χέρια.Ποιά είναι η πιό αντρίκια χαρά; Ν'αναλαμβάνεις την πάσα ευθύνη. Τα παλεύω 3 χρόνια στην πράξη όλα αυτά.Ήθελα και να τα γράψω . Μια καταγραφή της καθημερινότητας σαν ιστορία. Θα δούμε που θα βγάλει. Έτσι κι αλλιώς σημασία έχει το ταξίδι και λιγότερο ο προορισμός.
Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010
Στέλιος Ράμφος-χωρίς σχόλια
Οσα θαύμασα στους νεότερους και ό,τι νόμισα πως ανεκάλυψα μόνος μου τα συνάντησα αργότερα σε παλιές γραφές. Μετά τον Πλωτίνο η φιλοσοφία δεν έχει τίποτε να πει, όπως μετά τον Χριστό η ζωή δεν έχει τίποτε να κερδίσει. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, και το βρίσκω σπουδαίο και δύσκολο, είναι να πούμε με δικά μας λόγια αλήθειες παμπάλαιες. Η πιο δυνατή πρωτοτυπία είναι η οικειοποίηση. Μη μας διαφεύγει ότι ο ελληνισμός είναι απ' αρχής μέχρι τέλους δάνειο και απ' αρχής μέχρι τέλους καινούργιος. Στους Ελληνες δεν χρωστούμε τη δημιουργία εκ του μηδενός. Τους χρωστούμε τη δόξα του μηδενός. Τη δημιουργία».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου