Παρασκευή, 15 Ιανουαρίου 2010 by epikuros
Επηρεασμένος απ' όσα συνέβησαν στην ζωή μου το τελευταίο διάστημα, στάθηκα στο παρακάτω απόσπασμα του βιβλίου "ΤΑΞΙΔΙ ΑΥΤΟΑΝΑΚΑΛΥΨΗΣ" του π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ, με ιδιαίτερη προσοχή και συγκίνηση.
...Όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα θησαυρό δημιουργικότητας, ανθρωπιάς, αλτρουισμού, τρυφερότητας, που έχει απαιτήσεις.
Απαιτεί να εκφρασθεί και να πραγματωθεί.
Αλλιώς γίνεται κακία, εγωκεντρισμός, σκληρότητα, αναλγησία.
Η κακία είναι καταδικασμένη καλοσύνη
Ο άνθρωπος που αναγνωρίζει ότι μπορεί να βοηθήσει άλλους ανθρώπους και βοηθεί μόνο τον εαυτό του, τελικά δεν θα μπορεί να υποφέρει τον εαυτό του.
Θα γίνει ο χειρότερος βασανιστής του εαυτού του.
Ο άνθρωπος που δεν θα διακινδυνεύσει να δώσει και να πάρει αγάπη, θα ζήσει και θα πεθάνει άδειος.
Η δυνατότητά μας να ζήσουμε, να συμπονέσουμε,να προσφέρουμε, να κοινωνήσουμε, είναι ένα είδος εγκυμοσύνης που, όπως κάθε εγκυμοσύνη, αν δεν καταλήξει σε γέννηση, θα καταλήξει σε θάνατο.
Είναι σαν τον σπόρο, που όταν δεν βλαστήσει σαπίζει.
Ότι έχουμε καρποφορεί όταν το δίνουμε....
π.Φιλόθεος Φάρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου