Ο Βενιζέλος έθεσε τις αντιπαραθέσεις μας εκτός θέματος

Νικηφόρος Μαλεβίτης
23 Ιουν 2011

Ήταν πραγματικά εντυπωσιακή η προχθεσινή ομιλία του νέου Υπουργού Οικονομικών στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση (για όσους δεν την είδαν, το βίντεο υπάρχει στο http://www.evenizelos.gr/). Όχι μόνο για αυτά που είπε, αλλά και για τον τρόπο που τα είπε.
Ως προς τον τρόπο που τα είπε, υπάρχουν βέβαια δικαιολογημένες ενστάσεις. Γνωρίζαμε όλοι ότι ο «Μπένι» είναι δεινός ρήτορας. Αλλά η ρητορική δεινότητα δεν είναι επαρκές – ούτε καν αναγκαίο – γνώρισμα για έναν πολιτικό. Αυτά που κυρίως μετράνε είναι η αποτελεσματικότητα, η ευφυϊα, η συγκρότηση και η ηθική. Και ο Καραμανλής ο Β', ο επονομαζόμενος και Βραχύς είναι η ζωντανή απόδειξη του πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι για τη χώρα να περιορίζονται τα ταλέντα των ηγετών της στη στοματική κοιλότητα.

Ωστόσο, ειδικά σήμερα, στις δύσκολες ώρες που ζούμε, έχουμε πραγματικά ανάγκη από σπουδαίες ομιλίες. Από λόγους που να μας συνεπαίρνουν και να μας δίνουν κουράγιο. Που να συσπειρώνουν όσους δοκιμάζονται. Τέτοιες ικανότητες φυσικά ο πρωθυπουργός δεν έχει (όπως και πολλές άλλες). Οπότε, ομιλίες όπως η προχθεσινή του Βενιζέλου μπορούν να λειτουργήσουν σαν παυσίλυπο και βάλσαμο στις πληγές που θα μας αφήσει η κρίση.

Το πιο σημαντικό όμως είναι αυτά που είπε ο Βενιζέλος. Μολονότι αναφέρθηκε επανειλημμένως με κολακευτικά λόγια στον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου, ώστε να μην κατηγορηθεί ότι πάει να τους καπελώσει, τους «έσφαξε» και τους δύο με το γάντι. Ουσιαστικά, παραδέχθηκε την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης στο θέμα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Δεσμεύθηκε για ένα «αναπτυξιακό μνημόνιο», παράλληλο με το δημοσιονομικό, το οποίο υποσχέθηκε ότι θα φέρει σύντομα στη Βουλή (με τη βοήθεια των εταίρων μας, οι οποίοι μας ετοιμάζουν μίνι σχέδιο Μάρσαλ, αν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο). Μίλησε επίσης για ολική αλλαγή του φορολογικού συστήματος, παραδεχόμενος εμμέσως πλην σαφώς ότι τα φορολογικά νομοσχέδια του Παπακωνσταντίνου είναι για πέταμα.

Το κυριότερο, με τα επιχειρήματα που ανέπτυξε, ο Βενιζέλος μας έδειξε ότι οι διαμάχες μας μέχρι σήμερα ήταν εκτός θέματος. Ότι η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου είναι μία διαρκής διαδικασία, οπότε κακώς τσακώνονται ο Παπανδρέου με το Σαμαρά για το συγκεκριμένο θέμα. Εξίσου άσχετος με το προκείμενο είναι και ο καβγάς για τη συναίνεση. Διότι, πολύ απλά, τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν στα 9 από τα 10 θέματα του Μεσοπρόθεσμου και διαφωνούν μόνο σε ένα.

Το πρόβλημα, σύμφωνα με τον Μπένι, είναι ότι τα κόμματα στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, συμφωνούν σε πολύ λιγότερα, αλλά προβάλλουν προς τα έξω την εικόνα της συναίνεσης. Εδώ, συμφωνούμε και υποδυόμαστε δημοσίως ότι διαφωνούμε, επιτείνοντας τη σύγχυση στους εταίρους μας και την ανησυχία στις διεθνείς αγορές. Αν δεν θέλει να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο η ΝΔ λόγω των φορολογικών συντελεστών, θα μπορούσε να συνυπογράψει ένα μνημόνιο συναντίληψης με το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο και τα δύο κόμματα θα δεσμεύονται ότι ως κυβερνήσεις θα παραμείνουν προσηλωμένες στο στόχο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, της αποπληρωμής των δανείων προς την Τρόικα, του μηδενισμού του ελλείμματος στα χρονοδιαγράμματα που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο και στη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων. Επίσης, η ΝΔ θα μπορούσε να αποδεχθεί την πρόταση Βενιζέλου, να στείλει εκπρόσωπό της μαζί του στο επόμενο Eurogroup.

Με τους παραπάνω τρόπους, θα δίναμε προς τα έξω την εικόνα της ενότητας, χωρίς να χρειαστεί να υποστηρίξει τα πάντα στη Βουλή και η ΝΔ. Το θέμα της συναίνεσης λοιπόν είναι επικοινωνιακό, σύμφωνα με τον Βενιζέλο. Το ουσιαστικό, το πραγματικό μας θέμα είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Και σε αυτό, υπάρχει και ουσιαστική (όχι μόνο επικοινωνιακή) συναίνεση, αφού ούτε καν το ΚΚΕ δεν προκρίνει ανοικτά την αποχώρηση από το ενιαίο νόμισμα.

Αυτά μας είπε λοιπόν στην πρώτη του ομιλία ο Μπένι. Το ερώτημα είναι το έργο του να σταθεί στο επίπεδο των λόγων του. Γιατί, ως υπουργός, είχε την φήμη ότι παντού τα έκανε μαντάρα, ασχολούμενος διαρκώς με το μικρο-μάνατζμεντ και ερχόμενος σε σύγκρουση με τους υφιστάμενούς του και τους άλλους υπουργούς. Εξάλλου, όπως θα έχει ήδη διαπιστώσει και ο ίδιος, στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, δεν αρκεί η ευφράδεια για να τα βγάλει πέρα. Και οι αριθμοί που έχει μπροστά του είναι αμείλικτοι. Οπότε, μένει να δούμε αν ωρίμασε αρκετά που 55άρισε.

Στο σημερινό άρθρο, δεν έκρινα άλλωστε τον ίδιο (πως θα μπορούσα, πριν από λίγες μέρες ανέλαβε), αλλά την ομιλία του. Και η ομιλία του ήταν πράγματι πολύ καλή...