Ανάψτε το φως να οργανωθούμε

Ανάψτε το φως να οργανωθούμε

Άγγελος Στάγκος

Εάν και όταν βγει η Ελλάδα από το πηγάδι στο οποίο έχει πέσει πρέπει να είναι ουσιαστικά άλλη χώρα. Δεν θα πρέπει να θυμίζει καν το μόρφωμα που έφτασε στο απόλυτο αδιέξοδο στα δημοσιονομικά, μετά από παρατεταμένης διάρκειας παρακμή σχεδόν σε όλους τους τομείς και φυσικά και στην καθημερινότητα. Δεν ξέρω πόσοι το έχουν καταλάβει, αλλά ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια μέσα στον παραλογισμό, στην αλλοτριωμένη νοοτροπία, στην έλλειψη επαγγελματισμού, στη διαφθορά, στην επίδειξη νεοπλουτίστικης συμπεριφοράς, ακόμη και από εκείνους που δεν έχουν τα μέσα, στην αδιαφορία για τους νόμους και το περιβάλλον και στην εκτεταμένη αγένεια. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η έκρηξη ανθελληνισμού που επικρατεί σε όλη σχεδόν την Ευρώπη οφείλεται σε αυτούς παράγοντες και σε άλλους και όχι μόνο στα αναληθή στατιστικά στοιχεία και την οικονομική καταβαράθρωση.

Τα σκληρά μέτρα που είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε για να αντιμετωπίσουμε την δημοσιονομική κρίση δεν φτάνουν για την … ανακαίνιση της χώρας. Είναι απόλυτα αναγκαίο να προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, στην ανάπτυξη του τουρισμού σε νέες βάσεις, σε συλλήβδην αλλαγή της επαγγελματικής συμπεριφοράς, σε δομικό εξορθολογισμό του συνδικαλισμού, σε ενεργοποίηση της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης» και προπαντός σε θέσπιση νέου πλαισίου για την παιδεία. Με πιο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να προχωράει η εκλογίκευση και ο εκσυγχρονισμός του κράτους για να είναι σε θέση να δίνει τις κατευθύνσεις σε όλα τα προηγούμενα. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στο ρόλο των μήντια, που σχεδόν από τη φύση τους τείνουν να στηρίζουν το status quo, αλλά απαιτείται η αφιέρωση ενός ολόκληρου άρθρου για την αφεντιά τους.

Βεβαίως, όλα τα «πρέπει» και οι «αλλαγές» πολύ εύκολα λέγονται και πολύ δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα γίνονται. Ειδικά στην Ελλάδα που η κοινωνία της αντιστέκεται σε κάθε είδους αλλαγή, ακόμη και όταν είναι προς το συμφέρον της ή θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής. Δυστυχώς, είμαστε «κακορίζικος» λαός, το έχουμε αποδείξει και το αποδεικνύουμε καθημερινά. Όμως, ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος έχει αλλάξει, όχι αναγκαστικά προς το καλύτερο, αλλά πάντως έχει αλλάξει και είμαστε αναγκασμένοι να «κολυμπήσουμε» μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Αφήστε που δεν δικαιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι για την εικονική πραγματικότητα που έχουμε δημιουργήσει για τους εαυτούς μας και που εκ των πραγμάτων έχει καταρρεύσει. Επομένως, εκτός από τα οικονομικά μέτρα που παίρνουμε και θα πάρουμε (κάποια στιγμή επιτέλους, καθώς αργούμε χαρακτηριστικά) δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να ανάψουμε το φως για να ξαναοργανωθούμε. Το μοντέλο της κοινωνίας και της καθημερινότητας που είχαμε φτιάξει μετά τη μεταπολίτευση, τελείωσε οριστικά.