Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

«Μας έχουν ξεγράψει, δεν θέλουν να μας βλέπουν μπροστά τους, μας θεωρούν καραγκιόζηδες, έχουν αρχίσει να μιλάνε για έξοδο της Ελλάδας απο την Ευρωζώνη, έχουμε χρόνο μέχρι την πρωτοχρονιά, θα σκληρύνουν πολύ περισσότερο τη στάση τους απέναντι μας, η χώρα έχει τελειώσει».

Αυτό είναι το κοινό συμπέρασμα όσων γύρισαν απο την σύνοδο του ΔΝΤ που έγινε την περασμένη εβδομάδα στην Αμερική. Τουλάχιστον των τραπεζιτών και των οικονομολόγων, διότι φυσικά οι πολιτικοί άλλα μας λένε.

Η κατάθλιψη των συμμετεχόντων στη σύνοδο του ΔΝΤ είναι εμφανής. Οι άνθρωποι πλέον ντρέπονται να πούν οτι είναι Έλληνες. Και περιγράφουν με θλίψη τον τρόπο που τους αντιμετώπιζαν οι ξένοι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.

«Για πρώτη φορά, πληθαίνουν οι φωνές αυτών που μιλάνε για έξοδο της Ελλάδας απο την Ευρωζώνη» λέει κορυφαίος τραπεζίτης που συμμετείχε στις συζητήσεις στις ΗΠΑ. Ο ίδιος θεωρεί βέβαιον οτι θα μας δώσουν τον Οκτώβριο την 6η δόση για να αποφύγουμε την άμεση και «άτακτη» πτώχευση, αλλά απο εκεί και πέρα, όλα τα άλλα είναι στον αέρα. Και είναι θέμα της Ελληνικής κυβέρνησης να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα προκειμένου να παραμείνει η χώρα στο Ευρώ, με τεράστιο κόστος φυσικά.

Διότι ότι και αν γίνει απο εδώ και πέρα, θα διαπιστώνεται διαρκώς οτι χρειάζονται επιπλέον μέτρα για να μειωθεί το έλλειμμα. Και τα μέτρα αυτά προκαλούν οργή στην κοινή γνώμη διότι στην ουσία πρόκειται γαι επιθέσεις στο εισόδημα και την περιουσία όλων, για αρπαγή των χρημάτων των φορολογουμένων και για καταποντισμό του βιοτικού επιπέδου. Η οργή του λαού, η οποία θα κλιμακωθεί τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε εκλογές αμέσως μετά την εκταμίευση αυτής της δόσης. Και εκεί αρχίζει το μεγάλο δράμα, καθώς η κάλπη είναι βουβή και ουδείς γνωρίζει τι μας ξημερώνει.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θεωρούν οτι θα καταποντιστούν στις εκλογές. Αυτό εξάλλου δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις που το φέρνουν δεύτερο και καταιδρωμένο στο 15%. Απο την άλλη, η ΝΔ δεν φαίνεται οτι μπορεί να βγάλει αυτοδυναμία και είναι πάρα πολύ αμφίβολο αν θα συνεννοηθούν τα κόμματα για κυβερνήσεις συνεργασίας. Ακόμη όμως και αν γίνει αυτό, ποιός εγγυάται οτι οι κυβερνήσεις συνεργασίας θα καταφέρουν να προσδιορίσουν και να επιβάλουν τα αναγκαία μέτρα; Ουδείς.

Το μεγάλο πρόβλημα της Οικουμενικής του Ζολώτα, ήταν οτι η κυβέρνηση του πρότεινε μέτρα στο ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας έλεγε «όχι». Ο Ζολώτας τα άλλαζε όπως ήθελε ο Ανδρέας και τα πήγαινε στον Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης έλεγε «όχι». Τελικά κατάφερνε να τους πείσει να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πακέτο και τα πήγαινε στον Χαρίλαο Φλωράκη ο οποίος έλεγε «όχι σε όλα». Αυτά μου τα έχει πεί ο ίδιος ο Ζολώτας, όταν αποφάσισε να εκδώσει το πρώτο δάνειο σε ECU τότε, με ληστρικό επιτόκιο. Ήταν απεγνωσμένος και η μόνη επιλογή που είχε ήταν να πτωχεύσει τη χώρα τα Χριστούγεννα, ή να πάρει αυτό το πραγματικό ολέθριο δάνειο.

Και σήμερα, αν γίνει μια κυβέρνηση συνεργασίας, ο κίνδυνος να πάθουμε ακριβώς τα ίδια, είναι πολύ μεγάλος. Ακόμη και αν γίνει κυβέρνηση τεχνοκρατών, κοινής αποδοχής, όταν οι τεχνοκράτες προτείνουν στη Βουλή τα ενδεδεγμένα μέτρα, τα κόμματα δεν θα τα ψηφίσουν. Η κατάληξη λοιπόν κυβερνήσεων συνεργασίας, ή κυβερνήσεων τεχνοκρατών, δεν θα είναι καλή. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας την ακατανόητη και παράλλογη στάση της αντιπολίτευσης συνολικά και κυρίως του Σαμαρά.

Ο Σαμαράς σπρώχνει τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια στη δραχμή και αυτό θα είναι το αποτέλεσμα της εκλογής του. Δεν έχει καταλάβει οτι αν πάει να διαπραγματευθεί στις Βρυξέλλες, δεν θα προλάβει καν να ανοίξει το στόμα του και θα τον διαολοστείλουν. Εκτός αν τα λέει τώρα αυτά για να εκλεγεί και μετά να κάνει τα εντελώς αντίθετα. Το έχουμε δεί και αυτό το έργο ( απο τον Γ. Παπανδρέου) και δεν θα μας εκπλήξει. Η ψευτιά είναι το μεγαλύτερο ταλέντο των Ελλήνων πολιτικών.

Και κλείνοντας να πώ και κάτι για την περίφημη «Αριστερά» την οποία πολλοί αγαπήσαμε και όλοι ανεχτήκαμε και η οποία με τις εξωφρενικές απαιτήσεις της, την έλλειψη ρεαλισμού και την ανευθυνότητα της κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης , φούσκωσε τα μυαλά όλων και ανάγκασε τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας να πλειοδοτούν σε παροχές.

Μου κάνει εντύπωση, οτι η Αριστερά, ενώ αρνείται τα πάντα, δεν προτείνει τίποτα. Και εννοώ οτι δεν κάνει «αριστερές» προτάσεις. Δεν λέει για παράδειγμα η Παπαρήγα, ή ο Τσίπρας, ή ο Κουβέλης στην κυβέρνηση: «Τα μέτρα που παίρνετε θίγουν τον λαό και προτείνουμε μια άλλη λύση: Την φορολόγηση με 70% των επιχειρήσεων και των υψηλών εισοδημάτων, την έκτακτη φορολόγηση των πλουσίων ( και μόνο αυτών εφόσον φυσικά ορίσει ποιούς εννοεί πλούσιους), την φυλάκιση και την κατάσχεση περιουσιών των φοροφυγάδων, την υποχρεωτική εκχώρηση του 5% των μετοχών όλων των εισηγμένων επιχειρήσεων στο ταμείο του κράτους και άλλα τέτοια που κανονικά, οι «αριστεροί» θα έπρεπε απο χρόνια να έχουν στο μενού τους. Μου κάνει εντύπωση γιατί δεν τα λένε αυτά, ή κάποια άλλα που εκείνοι θεωρούν οτι πρέπει να γίνουν. Όλοι χαιδεύουν τα αυτιά του λαού, ενός λαού που έχει μάθει να του χαιδεύουν τα αυτιά και δεν θέλει να ακούσει τίποτα άλλο.

Καμία πρόταση απο την Αριστερά, παραμύθια απο τον Σαμαρά, χάιδεμα αυτιών και πατριωτικές κορώνες απο τον Καρατζαφέρη, αμηχανία και ανικανότητα απο το ΠΑΣΟΚ.

Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Αυτή η χώρα, δεν θέλει να σωθεί, όπως λένε οι κακόβουλοι ξένοι (που μας έχουν στηρίξει μέχρι ανοησίας).