«Καθαρή λύση» από την κ. Vinke...

Του Κωνσταντινου Ζουλα Για να ξεφύγουμε κάπως από τα δυσάρεστα, σας μεταφέρω ένα ελπιδοφόρο περιστατικό. Πριν από 10 μέρες και ενώ τα σκουπίδια ήταν βουνά, μια φίλη της μητέρας μου είδε στον δρόμο μια γυναίκα που φορούσε γάντια κουζίνας. Ηταν περασμένα μεσάνυχτα και της κίνησε την περιέργεια. Η γυναίκα είχε μαζί της καμιά 20αριά τεράστιες μαύρες σακούλες -τις οποίες προφανώς είχε αγοράσει- και άρχισε να μαζεύει μία μία τις εκατοντάδες άλλες παμβρώμικες μικρότερες, και να τις βάζει μέσα στις δικές της. Είχε μαζί της και σπάγκο με τον οποίο τις έδενε, όταν τις γέμιζε, και στη συνέχεια τις τοποθετούσε δίπλα στους ξεχειλισμένους δύσοσμους κάδους, από τους οποίους αφαίρεσε ακόμη και τα «πλεονάζοντα» σκουπίδια για να κλείσει τα καπάκια τους. Η γυναίκα αυτή είναι Ολλανδέζα, λέγεται Jacoline Vinke και τυγχάνει σύζυγος του υπουργού Γ. Παπακωνσταντίνου. Εσκεμμένα γράφω τυγχάνει, διότι η πράξη της καθ’ οιονδήποτε τρόπο δεν σχετίζεται με τον σύζυγό της και την πολιτική του παρουσία. Για να κάνει αυτό που μόνη της προφανώς αποφάσισε, φόρεσε τα γάντια της, βγήκε σχεδόν κρυφίως μες στη νύχτα, κι αν δεν την έβλεπε τυχαία η φίλη της μητέρας μου, ούτε εγώ, ούτε εσείς θα το μαθαίνατε. Επέλεξα το συγκεκριμένο περιστατικό, γιατί μου φάνηκε ακόμη και συμβολικό. Αν το σκεφτείτε, μέσα τα σκουπίδια που μάζεψε η κ. Vinke κρύβονται όλα τα «άπλυτά» μας. Ο ωχαδερφισμός μας, η αδιαφορία μας, η ακαλαισθησία μας, η αναξιοπρέπειά μας, η ψευτομαγκιά μας και εν γένει η μακαριότητα που αντιμετωπίζουμε, χρόνια τώρα, ακόμη και τη βρωμερή εικόνα της εισόδου του σπιτιού μας από τα ίδια μας τα σκουπίδια. Προφανώς δεν είμαστε ο χειρότερος λαός του κόσμου, αλλά ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε και ο καλύτερος, ο τυχερότερος ή και ο πιο ευλογημένος, όπως επί χρόνια πιστεύουμε. Κι ας καταλάβουμε επίσης ότι δεν είναι υποχρέωση των εταίρων μας να καθαρίσουν τα σκουπίδια μας. Πόσω μάλλον που έχουν απαυδήσει από την άρνησή μας να το κάνουμε εμείς και σκέφτονται ακόμη και το ενδεχόμενο να μας διώξουν από τη «γειτονιά» τους. Και πού έγκειται η ελπίδα; θα αναρωτηθείτε. Στο γεγονός ότι μετά την πράξη της κ. Vinke και μέχρι να λήξει η απεργία, όλοι οι γείτονές της έβαζαν και εκείνοι τα σκουπίδια τους σε μαύρες σακούλες...