Ολα θα εξαρτηθούν από την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ολα θα εξαρτηθούν από την ιδιωτική πρωτοβουλία



Οσο πιό γρήγορα αντιληφθούν οι κυβερνώντες τί ακριβώς έχει συμβή με την ελληνική οικονομία, τόσο πιό γρήγορα θα την σώσουν. Διότι μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται να το έχουν αντιληφθή. Η πολιτική τους δείχνει ότι προσπαθούν να διασώσουν ένα σύστημα το οποίο έχει ήδη καταρρεύσει. Και το σύστημα αυτό είναι ο ευρύτερος δημόσιος τομέας. Γιά όλα τα σημερινά δεινά αυτός ευθύνεται. Αντί λοιπόν η Κυβέρνησις να περιορίση δραστικά τον δημόσιο τομέα, ώστε να παύση να παρακωλύη τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, προσπαθεί να τον περισώση εις βάρος της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας.



Παράλογη πολιτική



Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της παράλογης αυτής πολιτικής είναι οι φόροι. Το ελληνικό δημόσιο έχει κατ’ ουσίαν πτωχεύσει. Η αιτία που συνέβη αυτό είναι οι υπέρογκες δαπάνες και σπατάλες του. Εν τούτοις, γιά την λογική των σοσιαλιστών και μεγάλου τμήματος του πολιτικού μας συστήματος η κύρια αιτία είναι η υστέρησις των δημοσίων εσόδων. Θεωρούν οι αμετανόητοι κρατιστές ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως το δημόσιο δεν εισπράττει -λόγω φοροδιαφυγής- τα έσοδα που θα έπρεπε να εισπράττη. Ενώ η πηγή του κακού δεν είναι τα έσοδα. Τα φορολογικά έσοδα είναι ούτως ή άλλως υψηλά, απλώς δεν είναι δίκαια κατανεμημένα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι δαπάνες του δημοσίου, οι οποίες είναι πολύ υψηλότερες από ό,τι έπρεπε να είναι.



Ακόμη και τώρα, οι κυβερνώντες ανθίστανται στην περικοπή τους την οποία επιβάλλει η τρόϊκα. Εχουν δε διαπεράσει στην κοινή γνώμη -από κοινού με τα δημαγωγούντα μέσα ενημερώσεως- ότι το κυρίως πρόβλημα δεν είναι οι δαπάνες, αλλά τα δήθεν υστερούντα έσοδα. Μεγαλύτερος μύθος δεν υπάρχει. Αναλογισθείτε την περίπτωση μιάς ιδιωτικής επιχειρήσεως, ευρισκομένης στα πρόθυρα της πτωχεύσεως. Και σκεφθείτε η επιχείρησις αυτή να έχη υποστή λόγω κρίσεως πτώση του τζίρου της, αλλά την ίδια στιγμή να έχη λειτουργικές δαπάνες υπερδιπλάσιες από αυτές που έπρεπε να έχη. Τί πρέπει να κάνη γιά να σωθή; Να προσπαθήση να αυξήση τον τζίρο της μέσα σε μία φθίνουσα αγορά ή να μειώση δραστικά τις δαπάνες της; Προφανώς το δεύτερο.



Εν τούτοις, η Κυβέρνησις προσπαθεί να κάνη κυρίως το πρώτο. Αυτό που διαρκώς ακούμε από τους κυβερνώντες είναι ότι θα αυξηθούν τα έσοδα του κράτους, είτε διά της αυξήσεως των φορολογικών συντελεστών, είτε διά της πατάξεως της φοροδιαφυγής. Ομως η αύξησις των συντελεστών φόρου, πέραν του ότι εντείνει αντί να μειώνη την φοροδιαφυγή, στραγγαλίζει την οικονομία και περιορίζει την φοροδοτική της ικανότητα. Στην πραγματικότητα η κυβερνητική πολιτική του τελευταίου έτους έχει καταστρέψει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Η ύφεσις στην οποία έχουμε περιέλθει είναι ακριβώς αποτέλεσμα της προσπαθείας που καταβάλλει η Κυβέρνησις να διασώση τον εν πτωχεύσει δημόσιο τομέα, στρεφομένη κατά του ιδιωτικού τομέως.



Ο κύριος μοχλός



Εν τούτοις, αν κάποιος μπορεί να απεγκλωβίση σήμερα την οικονομία μας από την ύφεση, αυτός είναι η ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία. Η ανάπτυξις μόνο από αυτήν μπορεί να προέλθη. Θέσεις εργασίας μόνο από αυτήν μπορούν να δημιουργηθούν, αφού και ως προς την παροχή απασχολήσεως ο ρόλος του δημοσίου τομέως έχει τελειώσει. Επομένως το πρώτιστο μέλημα της Κυβερνήσεως και του πολιτικού μας συστήματος θα έπρεπε να είναι η τόνωσις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και τέτοια τόνωσις όχι μόνον δεν επιδιώκεται, αλλά με την πολιτική που ακολουθείται τίθενται μάλλον αντικίνητρα. Οταν στην Ελλάδα ισχύουν αδικαιολόγητα υψηλοί φορολογικοί συντελεστές, οι επιχειρήσεις τελούν υπό διωγμόν και οι φορείς τους βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήση.



Εχουμε κατ’ επανάληψιν γράψει ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι ούτε οικονομικό, ούτε δημοσιονομικό. Γιά αμφότερα υπάρχουν λύσεις και μάλιστα όχι τόσο δύσκολες όσο πιστεύεται. Το κυρίως πρόβλημα είναι πολιτικό, αφού οι πολιτικοί μας θεωρούν ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο κράτος. Στην πραγματικότητα, κανένας δεν θέλει να περιορίση την παρεμβατικότητα του κράτους, όχι μόνο στην λειτουργία της οικονομίας, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι πολιτικοί νομίζουν ότι ο ρόλος του κράτους είναι να παρεμβαίνη παντού. Και τώρα που το παρεμβατικό κράτος έχει χρεωκοπήσει, αντί να συρρικνώσουν αυτό δραστικά, περιορίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η οποία όμως είναι η μόνη που μπορεί να σώση την οικονομία.