Ο μόνος Μάνος*.

της Ρέας Βιτάλη 23/03/2011


* Στέφανος Μάνος

Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένα γραφείο ταξιδιών ονόματι Μάνος, διαφήμιζε τις υπηρεσίες του με το σλόγκαν «Μόνος ή Μάνος;». Προ ημερών παρακολουθούσα στην τηλεόραση μια συνομιλία των Στέφανου Μάνου, Παπαντωνίου και Δούκα. Για μια ακόμα φορά, στα λόγια του Μάνου χάρηκα λόγο έντιμο, ξεκάθαρο, πρακτικό, ειλικρινή… Χρόνια και χρόνια ο ίδιος…Πόσο μόνος πρέπει να ένιωθε σε μια πολιτική σκηνή με τζούφια βεγγαλικά και θεατρινισμούς φθηνών μπουλουκιών και ψεύδη, ψεύδη, ψεύδη; Mόνος ή Μάνος; O μόνος Μάνος.

Tον παρακολουθούσα να βγάζει από το σακάκι του, εκείνα τα γνώριμα αντικείμενα (σαν mentalist) για να «δείξει», με τον τρόπο που έχει επιλέξει τα τελευταία χρόνια παραστατικά τα λόγια του. Να βοηθήσει τη ματιά μας να εμπεδώσει την αλήθεια. Οπαδός της αλήθειας και της πρακτικής μονίμως…Γι αυτή την έρμη πρακτική σεργιάνισε τα κόμματα. Ο πολιτικός πιο πολύ από το να κολλάει σε ταμπέλες οφείλει να μπορεί να φέρει σε πέρας ένα έργο. Το έργο πληρώνεται να υπηρετήσει. Εύκολο πράγμα οι φωνές στην αντιπολίτευση. Αντιδημοφιλές αλλά έντιμο να προσπερνάς ταμπέλες όταν η προτεραιότητά σου είναι ότι η χώρα χάνεται.Τι να σου λέει το «είναι Πασόκ ή ΝΔ; ». Η χώρα χάνονταν και αυτός δεν είχε βαρεθεί να το λέει. Ακόμα και όταν σέρναμε χορούς και πανηγύρια και η ατμόσφαιρα μύριζε «ψητό». Όταν δήλωναν ότι το χρηματιστήριο θα φτάσει στα ουράνια.

Χάζευα στη συζήτηση το γνώριμο χαμόγελο του Παπαντωνίου. Από μάγουλο σε μάγουλο «Προτεραιότητα της κυβέρνησης πρέπει να είναι η ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας και αυτό μπορεί να γίνει 1. Με πωλήσεις δημόσιας γης 2.Με άνοιγμα στην ιδιωτική οικονομία 3. Με κατάργηση γραφειοκρατίας και μεγάλη μείωση φορολογίας». Τελείωσε τα λόγια του με ικανοποίηση αριστούχου μαθητή που είπε άριστα το μάθημα και ξένοιασε. Εκεί ανάλαβε ο Μάνος «Συμφωνώ απόλυτα. Πείτε όμως και τα επόμενα. Για να είμαστε σαφείς. Αν γίνουν αυτά κ. Παπαντωνίου θα απολυθεί πολύς κόσμος. Να το ξέρουν! Μιλάμε για βραχυπρόθεσμη περίοδο. Δεν θα πηδήξουμε από την μια εποχή στην άλλη. Πρέπει να τα λέμε οι πολιτικοί. Γιατί σταματάτε; Δεν λένε τίποτα καθαρό και αυτό είναι εξοργιστικό. 10 ευρώ χρηματοδοτείτε η ψήφος στην Ελλάδα (τα χρήματα που πάνε στα κόμματα), 0,70 λεπτά στην Γερμανία». Άλλη μια ταμπακιέρα! Άκρα του τάφου σιωπή από το πλατύ χαμόγελο…

Γράφω αυτό το κείμενο για έναν πολιτικό που τίμησε την αλήθεια ανέκαθεν. Που με περίσσια ελληνική ευκολία τον χρίζαμε γραφικό. Που σατιρίσαμε τους ταύρους του (σήμα του κόμματός του). Που τον «χαζεύαμε» και ενίοτε τον φουμάραμε στην πολιτική μας σκηνή σαν περίεργο τραβέλι. Που δεν μπλέχτηκε σε σκάνδαλα και το όνομά του παρέμεινε καθαρό. Που είχε επάγγελμα στο βιογραφικό του. Και δεν βόλεψε ή μετέδωσε σε κανένα μέλος της οικογενείας του το μεράκι της πολιτικής. Που όσες φορές του δόθηκε η ευκαιρία της εξουσίας υπήρξε αποτελεσματικός (η Πλάκα καλή ώρα). Και για κάτι ακόμα που τιμώ ιδιαίτερα…Δεν ήταν ο μόνος που έλεγε την αλήθεια. Αλλά είναι ο μόνος που η ματιά του δεν έχει ίχνος χαιρεκακίας όταν δηλώνει ότι τα έλεγα χρόνια…Θαρρείς δεν θέλει να χρονοτριβήσει ούτε καν γι΄αυτό…Καθώς η μόνη του έννοια είναι «τώρα τι κάνουμε».

Δεν έχω την επικίνδυνα ανυποψίαστη άποψη να μπερδεύω πολιτικούς αρχηγούς με πατρικές φιγούρες αλλά οι έντιμοι γονείς είναι αυτοί που δεν ακυρώνουν περιόδους των παιδιών τους…Πόσο αυστηρά να κρίνεις τη συμμετοχή σε ένα γλέντι; Μπορεί και νάναι μισανθρωπισμός να μην τρέξεις στην πίστα καθώς χεράκια πολιτικά κυρίως σε προσκαλούν στο χορό….Αλλά οφείλεις τουλάχιστον να διδάξεις στο παιδί να πλύνει τα πιάτα μετά το γλέντι, να καθαρίσει τον τόπο. Και μάλιστα αδιαμαρτύρητα... Αρκεί να πιάσεις τη σκούπα πρώτος εσύ, να καθαρίσεις μαζί του.

Τελικά…Μόνος ή Μάνος…Ο μόνος Μάνος.

Υ.Γ Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία ανθρώπων που δεν πήγε ποτέ στο πάρτι. Όχι γιατί δεν τον κάλεσαν…Περιέργως σε τούτη τη χώρα είναι η πιο αδικημένη κατηγορία και έπιασε και την σκούπα πρώτη και καλλίτερη….Κάτι σαν «και κερατάς και δαρμένος»…. Αλλά…Αυτό είναι άλλο κείμενο ή μάλλον άλλο ανέκδοτο…