Αν όντως έχουμε πεισθεί για την ανάγκη ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης που θα οδηγήσει σε μια πιο ανταγωνιστική οικονομία, τώρα είναι η ώρα , αποφασίζοντας τι είδους θέσεις εργασίας θέλουμε να δημιουργήσουμε, σε ποιους κλάδους και με ποιο τρόπο.
Από πού, δηλαδή, θα προέλθει η μελλοντική ανάπτυξη της χώρας.
Χρειάζεται λοιπόν να σχεδιαστεί μια πολυετής στρατηγική, επιλέγοντας τους κλάδους και τις πολιτικές που θα πυροδοτήσουν την ανάπτυξη.
Το Μνημόνιο μπορεί να προωθεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με στόχο να επανέλθουν σε βιώσιμη πορεία τα δημόσια οικονομικά, αλλά ούτε την αρμοδιότητα ούτε την ικανότητα έχει να προσδιορίσει από πού θα έλθει η ανάπτυξη της επόμενης ημέρας.
Αυτό εξακολουθεί να αποτελεί πεδίο δράσης των πολιτικών, με βάση τις προτεραιότητες που θα χαράξουν μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους και τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Οι βασικοί στόχοι που πρέπει να εξυπηρετηθούν από αυτόν τον σχεδιασμό είναι:
α)Η αντιστροφή του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου της Ελληνικής οικονομίας από καταναλωτικό, σε παραγωγικό-εξαγωγικό ή/και σε παραγωγικό που θα υποκαθιστά εισαγωγές.
β)Η αξιοποίηση των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων και η στόχευση που θα τα αναδεικνύει με ταυτόχρονη αποφυγή-υπόδειξη-αποτροπή όλων των τομέων όπου αυτά δεν υπάρχουν
γ)Η μείωση της ανεργίας.
δ)Η αντιστροφή των ποσοστών που καταλαμβάνουν σήμερα δημόσιος και ιδιωτικός τομέας στην παραγωγή του ΑΕΠ από 60-40 περίπου στο αντίστροφο 40-60 ,πράγμα που αυτόματα σημαίνει μείωση του δημοσίου τομέα κατά 33% άμεσα.
ε)Ο σεβασμός στο περιβάλλον και στον πολιτισμό μας .Η επένδυση στην παιδεία.
στ)Η διασπορά όλων των παραπάνω περιφερειακά και ομοιόμορφα σε όλη την χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου