ΕΣΥ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ???

> Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη
> συλλογική κατήφεια, μες την
> κατάθλιψη...
> Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι,
> αναρωτιέμαι για το μέλλον των
> παιδιών μου, για το γκρέμισμα των
> ονείρων μου και των μακροχρόνιων
> προσπαθειών μου...
>
> Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται
> από την βαθιά μου οργή...
> Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια
> εγώ;
> Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ,
> εαυτέ μου;
>
> Πού ήσουν όταν μας κορόιδευαν,
> μας ξεπουλούσαν, μας πέταγαν τα
> πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ
> τα κυνηγούσες;
>
> Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού
> ζητούσε το φακελάκι για να σε
> κάνει καλά και αντί να τον
> καταγγείλεις τον πούστη, τον
> πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ
> μου"
>
> Πού ήσουν όταν έβλεπες τους
> μεγαλοδικηγόρους να γίνονται
> μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση
> και να κόπτονται για το κοινό
> καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας
> 10,000 ευρώ εισόδημα... "Πόσο καλά τα
> λέει ο πούστης..." έλεγες
>
> Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι
> στην πολεοδομία αντί να του
> δώσεις γροθιά στη μούρη του
> καργιόλη αλλά μετά δεν θα
> έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης
> οικοδομής, μικρό λαμόγιο
> ελληνάρα...
>
> Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες
> τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον
> ΙΚΑτζή που σου έκανε τον έλεγχο
> στην επιχειρησούλα σου, στον
> εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές
> σου λαμογιές... Κάλλιο να
> πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο
> κράτος.
>
> Πού ήσουν όταν έτρεχες στα
> γραφεία των βουλευτών για να
> τους παρακαλέσεις να βολέψουν το
> σπλάχνο σου, το άχρηστο σπλάχνο
> σου, που δεν κατάφερε να κάνει
> τίποτα περισσότερο στη ζωούλα
> του από το να γλύφει
> κατουρημένες ποδιές και
> βρώμικους κώλους...
>
> Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν
> στις συγκεντρώσεις των προβάτων
> (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω), με τους
> λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος
> θα σηκώσει τη μεγαλύτερη
> σημαία...
>
> Πού ήσουν όταν
> ξελαρυγγιαζόσουν, λαμόγιο, για
> το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω
> κάτω μόλις έβλεπες φακό για να
> σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο
> πολιτευτής που θα σε βάλει
> εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
> άλλος ένας στην πλάτη των
> υπολοίπων που θα καθαρίζει
> φασόλια στο οκτάωρό του (όχι ρε!!!
> Πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ,
> έχεις εξελιχθεί)
>
> Πού ήσουν μικρομέγαλε
> επιχειρηματία όταν μαγείρευες
> τα δικά σου βιβλία για να
> πληρώσεις λιγότερα, για να
> πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε
> τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με
> το μέγεθός του...
>
> Πού ήσουν μαντάμ Σουσού όταν
> γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα
> του παιδιού σου, που μαλακίες
> έμαθε, μαλακίες το μαθαίνει, όταν
> αναγνώριζες τις μαλακίες που
> κάνουν στο παιδί, αλλά πού να
> τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες
> δουλειές...
>
> 'Αλλωστε το παιδί θα το
> στείλουμε στο Λονδίνο να
> σπουδάσει... εκεί θα καλυφθούν
> όλες οι ανεπάρκειες του δικού
> μας εκπαιδευτικού συστήματος...
>
> Πού ήσουν συνδικαλιστή της
> πλάκας και του ελέους όταν με τη
> δύναμη που σου δίνει το ότι
> βολεύτηκες σε μια γαμημένη
> δημόσια επιχείρηση, κατέβαζες
> τους διακόπτες μιας ολόκληρης
> χώρας, δημιουργώντας τόσα
> προβλήματα, ίσα για να
> διαμαρτυρηθείς / εκβιάσεις για
> τα δικά σου μικροσυμφέροντα...
>
> Πού ήσουν όταν το ελληνικό
> όνειρο έσκασε μύτη; αγόραζες
> πορτοκαλιές εφημερίδες, λαμόγιο,
> και έπαιζες χρηματιστήριο λες
> και είναι λοτταρία...
>
> Πού ήσουν όταν εταιρείες
> ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3
> και 1 άτομο προσωπικό, χτύπαγαν
> λίμιτ απ κάθε μέρα...
>
> Πού ήσουν όταν έπαιρνες
> μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα
> χωραφάκια του παππού,
> πιστεύοντας ότι θα γίνεις
> πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ
> λέω)...
>
> Πού ήσουν όταν το χέρι σου
> πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και
> αριστερά μέσα στο δάσος, όταν
> γεμίζεις τις παραλίες
> αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια
> φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο
> έλεος, πού ζεις;)
>
> Πού ήσουν όταν το παιδί σου
> ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού,
> αδιαφορώντας για την ύπαρξή του
> (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα
> κεφτεδάκια μου και είμαι μια
> χαρά... γκρααααααου)
>
> Πού ήσουν όταν έβλεπες τα
> σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το
> άλλο...όταν οι θρησκευτικοί
> "άρχοντες" αποδεικνύονταν
> κοσμικότεροι των κοσμικών
> απατεώνων σταμάτησες να
> παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να
> συμμετέχεις στα κοινά της
> εκκλησίας προς ένδειξη της
> αηδίας σου; σιγά ρε.. όπου γάμος
> και χαρά η Βασίλω πρώτη...
>
> Πού ήσουν όταν η χώρα σου
> καιγόταν απ' άκρη σε άκρη... πού
> ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η
> Ολυμπία, πήρες το τριχίλιαρο,
> πρόβατο, και έσκασες...
> τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι !
> τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά
> και ξανά...
>
> Πού ήσουν όταν τα ροζ
> πλημμύρισαν τη ζωή σου... έσκυψες
> κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό
> έκανες.. τι είπε, τι έκανε, πήρε
> καλά την πίπα; και για το πάπλωμα
> κουβέντα κανείς... για την
> ταμπακέρα σιωπή...
>
> Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό
> τους.. .ποιος θα έχει την πιο
> μεγάλη τζιπούκλα, την πιο γαμάτη
> γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα
> πιο όμορφα παιδιά... τις πιο καλές
> σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το
> πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο
> σαλόνι, το πιο βαθύ καναπέ, την
> πιο μεγάλη πλασμα(τική)
> τηλεόραση, το πιο σύγχρονο
> ηχοσύστημα... τις πιο σικάτες
> διακοπές, τις πιο χλιδάτες
> αποδράσεις, τις πιο γκλαμουράτες
> εξόδους...
>
> Και δανειζόσουν λαμόγιο,
> δανειζόσουν... όχι χρήμα... χρόνο
> δανειζόσουν...
> Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
> κάποτε θα ερχόταν η ώρα...
> νομοτελειακό είναι....
>
> Τώρα μη φωνάζεις, λαμόγιο,
> απατεωνίσκε... αποδέξου το και μη
> φωνάζεις...
> Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
> ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
> ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...
> ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΜΕ .
>
> Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή
> αυτοκριτική... να πούμε εγώ φταίω
> και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε .
> τα σκατά που ΕΜΕΙΣ
> ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ... που εμείς
> ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...
>
> Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
> κατέβασε τους τόνους της
> "δίκαιης αγανάκτησής"
> σου & σκέψου τη δική σου
> συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...
>
> Εσύ . εγώ . όλοι μας .
>
> ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε ΕΛΛΗΝΑΡΑ!!!!!!!