Στασιμοπληθωρισμός και πιθανές οι πολιτικές εξελίξεις

Σίγουρος ο στασιμοπληθωρισμός, πιθανές οι πολιτικές εξελίξεις

Άγγελος Στάγκος

Η εικόνα που αποκαλύφθηκε χθες με την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τη συμφωνία στήριξης από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ είναι πιο εφιαλτική από εκείνη που σχηματίσαμε την Κυριακή, όταν ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε κάποια σημεία. Σημεία που αφορούσαν το τώρα και το 2010 κυρίως, αλλά δεν μας διευκόλυναν να δούμε τι πραγματικά μας περιμένει ως χώρα και ως έλληνες το 2011 και το 2012, ενώ μένει σκοτεινό και το μετά.

Το φανερό και αναμφισβήτητο όμως είναι ότι η χώρα θα βαλτώσει στον στασιμοπληθωρισμό, καθώς η βαθιά ύφεση πρέπει να θεωρείται δεδομένη και ταυτόχρονα θα ανεβαίνουν οι τιμές, όχι μόνο γιατί αυξάνονται οι κλίμακες του ΦΠΑ, αλλά και γιατί πολλά αγαθά και υπηρεσίες προβλέπεται να μεταφερθούν από την χαμηλότερη κλίμακα στην υψηλότερη.

Εκείνο που γίνεται επίσης σαφές σε όποιον έχει την υπομονή να διαβάσει το πλήρες κείμενο του νομοσχεδίου και των παραρτημάτων του (η συζήτηση στη Βουλή αρχίζει σήμερα) είναι ότι από τώρα και στο εξής η κυβέρνηση και εμείς μαζί της δεν έχει (έχουμε) κανένα περιθώριο αντίδρασης ή απόκλισης, ο έλεγχος είναι ασφυκτικός και λεπτομερής και δεν πρόκειται να μας αφήσουν να πάρουμε ανάσα, χωρίς όμως και να είναι εξασφαλισμένο ότι κάποια στιγμή θα βγούμε από το πηγάδι, αφού οι προοπτικές ανάπτυξης φαντάζουν αδύναμες. Από την άλλη πλευρά επιβάλλονται πολιτικές που εμείς οι ίδιοι έπρεπε να είχαμε ακολουθήσει από χρόνια, αλλά δεν κάναμε τίποτα για λόγους πολιτικού κόστους ή τις θυσιάζαμε στο βωμό κάποιων συμφερόντων.

Ακόμη και σήμερα νοιώθει κανείς από τις δηλώσεις και τις εμφανίσεις ότι πολλοί υπουργοί και μεγαλοστελέχη του κυβερνώντος κόμματος δεν βάζουν την ψυχή τους στη σωστή τουλάχιστον εφαρμογή των μέτρων, ούτε καν αναφέρουν το μεγάλο πρόβλημα της φοροδιαφυγής που αν αντιμετωπισθεί θα αποτελεί θεμέλιο ανάκαμψης και ανακούφισης. Αυτό, δηλαδή η μισοαπροθυμία των υπουργών, μαζί με τις αντιδράσεις που σημειώνονται και κάποιες ψιλοκινήσεις για αναθεώρηση κάποιων μέτρων έχουν ήδη θορυβήσει τον Σόϊμπλε (και τον αυστριακό συνάδελφό του) ο οποίος έστειλε μήνυμα ότι μας περιμένει η πτώχευση. Η πτώχευση την οποία δεν ξέρουμε και αν θα την αποφύγουμε στο τέλος, ενώ και το ευρώ μπαίνει πάλι σε φουρτούνες, με την Ισπανία και την Πορτογαλία να δέχονται τώρα τις επιθέσεις των κερδοσκόπων.

Στο μεταξύ πάντως, η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στο εσωτερικό γίνεται όλο και πιο εύθραυστη, όλο και πιο ρευστή, λες και κανείς από εκείνους που θα έπρεπε δεν αντιλαμβάνεται που βρισκόμαστε. Η κυβέρνηση δείχνει να τα έχει χαμένα, δεν υπάρχει συντονισμός, τα αντανακλαστικά της είναι αργά. Προχθές ο Λοβέρδος έκανε το κομμάτι τους από την τηλεόραση εξαγγέλλοντας την επιβολή έκτακτης εισφοράς στους ελεύθερους επαγγελματίες. Χθες διαψεύστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος με τη σειρά του αντέδρασε με χαρακτηριστική καθυστέρηση στα καμώματα του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με στόχο να υπονομευθεί ο τουρισμός (η κατάληψη της Ακρόπολης εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο). Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., πιστός στις παραδόσεις του, πρόσφερε πολιτική κάλυψη (την γραμμή την έδωσε ο Π. Λαφαζάνης από προχθές) στην επιδρομή μερικών δεκάδων αδιόριστων (;) εκπαιδευτικών στην ΕΡΤ για να κηρύξουν «γενικό ξεσηκωμό». Τα συνδικάτα και οι συντεχνίες ορκίζονται να μην αφήσουν να περάσουν τα μέτρα, λες και θα βρεθούν αλλιώς τα λεφτά για τους μισθούς και τις συντάξεις.

Απομένει ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία που ως χθες αργά το βράδυ σκέπτονταν αν πρέπει ή δεν πρέπει σήμερα στη Βουλή να ψηφίσουν επί της αρχής το νομοσχέδιο της οικονομικής στήριξης. Θα αποφασίσουν με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον των ελλήνων είπαν. Μπούρδες. Ο αρχηγός της Ν.Δ αποφάσισε αρνητικά αργά χθες τη νύχτα με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον το δικό του και της παράταξης, παρ΄ όλο που προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη στην κυβέρνηση και φροντίζοντας να διαβεβαιώσει τους ευρωπαίους εταίρους ότι θα σεβαστεί τη συμφωνία αν έλθει στην κυβέρνηση. Ο Α. Σαμαράς δήλωσε ότι δεν θα το ψηφίσει, ίσως για να βρει ευκαιρία να διώξει την Ντόρα Μπακογιάννη αν εκείνη πάει αντίθετα. Δεν αποκλείεται η τελευταία να το κάνει, ακριβώς για να εκδιωχθεί και δημιουργήσει δικό της κόμμα μέσα στην ρευστότητα που επικρατεί. Όπως και δεν αποκλείεται πάλι να μην το ψηφίσει ο Α. Σαμαράς διαβλέποντας ότι αν η κυβέρνηση αναλάβει μόνη της τις ευθύνες, θα υποστεί κλυδωνισμούς από τις αντιδράσεις και τότε ίσως έλθει και η δική του η σειρά.

Με λίγα λόγια, η σημερινή ημέρα ίσως είναι η αφετηρία πολιτικών εξελίξεων, που τις τρέμουν οι εταίροι για να μην απειληθεί το ευρώ. Αλλά και αν δεν είναι, πιθανώς να μην αργήσουν. Σε βάρος πάντως των πιθανοτήτων ανάκαμψης της χώρας. Για να εξηγούμαστε.